‘Voor vrijwilligers voelt De Klup als een tweede thuis’

Activiteitencentrum De Klup weet deelnemers en vrijwilligers goed aan zich te binden. Sommige vrijwilligers werken er zelfs al 50 jaar en minstens de helft is tien jaar of langer in dienst. Eén van hun geheimen? De activiteiten zien zij vooral als middel om aan de behoeftes van hun deelnemers en vrijwilligers te voldoen. 

De Klup is ontstaan op initiatief van betrokken ouders. Inmiddels is de organisatie uitgegroeid tot een ‘kluphuis’ met meer dan 30 activiteiten in de week voor mensen met een beperking. Het overgrote deel van de mensen werkt er als vrijwilliger, dat zijn er nu 130. ‘Voor mensen voelt dit als een tweede thuis’, vertelt operationeel manager Wilma Hartman. ‘Er wordt naar elkaar omgezien, er wordt naar elkaar geluisterd. Iedereen mag zichzelf zijn. Het gaat om genieten en gezelligheid. Dit is een plek waar je gemist wordt als je er niet bent.’

Doorleefde realiteit

‘Samen maken we elke dag bijzonder’ is de slogan van De Klup. Dat klinkt mooi, maar hoe zorg je dat de vrijwilligers dat ook uitdragen? ‘We hebben even overwogen om eerst aan iedereen een training aan te bieden’, vertelt bestuurder Karen Hop. ‘Maar dan worden het allemaal theoretische concepten en dat maakt het nog geen doorleefde realiteit. In plaats daarvan lopen onze vrijwilligers eerst een maand lang mee om te ervaren hoe er tijdens de activiteiten wordt gewerkt.’

Niets moet en alles mag

Vrijwilligers kunnen zo ontdekken dat er bij De Klup veel ruimte is om te doen wat goed is in het moment, ook al wijkt dat af van een bedachte opzet. Hop: ‘We bieden ruimte voor het ontstaan van dingen. Alleen zo kun je goed volgen en aansluiten. We geven mensen keuzemogelijkheden, zodat zij goed kunnen aftasten: Wat past bij mijn interesses en talenten? Niets moet en alles mag. Dat is een belangrijke voorwaarde om mensen echt zichzelf te laten zijn. Juist door die ruimte, lijkt het alsof veel mensen grotere stappen kunnen zetten.’ 

Deelnemers en vrijwilliger van De Klup vertellen

Meer weten over De Klup? Deelnemer Dewi de Weerd en vrijwilliger Gino Hartgers zijn blij dat ze bij De Klup horen. 

• Lees het verhaal Bij De Klup mag je zijn we je bent

‘Je hoeft niet per se mee te doen’ 

Gino Hartgers is tijdens dit interview nog vrijwilliger, maar is inmiddels in dienst bij De Klup. ‘We zijn een zondagclub gestart, omdat er vaak weinig te doen is voor onze deelnemers in het weekend’, vertelt hij. ‘Daarin organiseren we elke maand iets leuks, zoals bingo of samen een film kijken. Maar als je komt en toch geen zin hebt om mee te doen, is dat ook prima. Dan kun je ook een kopje thee drinken als je dat wil, of kleuren. Het doel is namelijk om elkaar te ontmoeten, contact te hebben met anderen.’

Behoefte aan vriendschap

Hop: ‘Veel deelnemers hebben behoefte aan vriendschap. Daarom staat dat hier ook automatisch centraal. Voor mensen met een beperking is het vaak ingewikkeld om die vriendschap buiten De Klup te continueren of om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Het is voor hen bijvoorbeeld lastig om af te spreken en iemand te bezoeken vanwege vervoer. Het is één van de redenen waarom mensen hier zo trouw komen.’ 

Het gevoel van ergens bij te horen

Hartgers: ‘We hebben een impactmeting laten uitvoeren. Wat waarderen mensen nou zo aan De Klup? Daar is onder andere uitgekomen dat ze vriendschap en ontmoeting heel belangrijk vinden. Het gevoel van ergens bij te horen. Zo zijn we op het idee van een vriendschapsbandje gekomen. Als je hier drie keer bent geweest, dan krijg je een polsbandje van de Klup. Zo maken we dat gevoel concreet en tastbaar.’

Faciliterend naar vrijwilligers 

Hop: ‘Als bestuur realiseren we ons heel goed dat de vrijwilligers bij alles wat we bereiken van onschatbare waarde zijn. Daarom is onze focus om hen te faciliteren. Zodat zij kunnen doen wat nodig is voor de deelnemers. Het scheelt daarbij dat we klein en wendbaar zijn waardoor we goed kunnen inspelen op hun inbreng. We willen de kwaliteit versterken, maar niet formaliseren. Zo bieden we ruimte aan vrijwilligers om te ontdekken waar zij meer over willen leren. We bieden trainingen aan op dat wat ontstaat in de praktijk.’

Kweekvijver voor talent

De ruimte die deelnemers krijgen om te doen wat zij leuk vinden, geldt voor vrijwilligers ook. Dat zorgt voor een stukje talentontwikkeling waardoor De Klup ook een kweekvijver voor vrijwilligers is die doorstromen naar een baan in de gehandicaptensector. ‘Daarnaast waarderen we onze vrijwilligers ook door heel bewust stil te staan bij alle belangrijke momenten in hun leven’, vertelt Hartman. ‘Denk aan een verhuizing, of wanneer er een kindje is geboren. Ook zorgen we voor cadeautjes met kerst en Sinterklaas.’ 

In interactie met de samenleving

Tot slot wil De Klup ook een open kluphuis zijn. Hop: ‘Zo nodigen we bedrijven uit om werknemers hier een tijdje mee te laten lopen. “Mensen van buiten” kunnen veel van onze deelnemers leren. Vooral ook omdat mensen met een beperking heel open en eerlijk communiceren. Je merkt dat maskers daardoor veel sneller afgaan. Maar het gaat ook om de beweging van binnen naar buiten. Deelnemers willen ook dingen ontdekken in de samenleving. Zo gaan we met de schilderKlup jaarlijks exposeren. De inclusiegedachte vind ik heel erg belangrijk. Maar dat neemt niet weg dat die veilige plek ook nodig is. In de buitenwereld gaat het vaak veel te snel voor onze deelnemers. Dan is het fijn dat ze een veilige haven hebben waarnaar ze steeds weer kunnen terugkeren.’

Dit artikel is mogelijk gemaakt door het programma Begeleiding à la carte. In dit programma delen organisaties hun ervaringen in persoonsgerichte zorg.